Jedburgh en Kelso
Jedburgh is een leuk stadje. We bezoeken de abdij waar nog behoorlijk wat van overeind staat. In 1138 hebben Augustijner monniken dit klooster gesticht. Ruim 70 jaar duurde de bouw en daardoor zie je zowel romaanse als gotische elementen. In de jaren 1520-1540 vochten Engelse en Frans-Schotse legers tegen elkaar om controle over de stad en de abdij. Toen werden de abdijkerk en het klooster tot ruïne gemaakt. De kelders van het klooster die tussen het bezoekerscentrum en de kerk te zien zijn, waren lange tijd bedekt door tuinen en bebouwing. In 1984 ontdekte men de schat die we nu kunnen zien. Helaas is het niet mogelijk om binnen de muren van de kerk te komen. Wegens instortingsgevaar is ook deze ruïne met bouwhekken afgesloten. Het schoons aan de binnenkant kunnen we dus alleen bekijken op websites met foto’s die gemaakt zijn toen je nog wel naar binnen mocht. Zie bijvoorbeeld deze site. We moeten het vandaag dus doen met de buitenkant.
Aan het leuke marktplein staat het gerechtsgebouw waar Sir Walter Scott zijn carrière als advocaat begon. Een medaillon aan de muur zorgt ervoor dat we dit nooit vergeten. In Jedburgh zie je trouwens overal blauwe bordjes aan gevels waarop staat welk belangrijk figuur hier wanneer gewoond (of soms maar één nacht verbleven) heeft. Op het plein staat ook een zuil die is opgericht ter gelegenheid van het 50-jarig ambtsjubileum van Koningin Victoria.
De Castle Jail is rond 1820 gebouwd als gevangenis, op een plek waar vroeger een echt kasteel stond dat in 1409 werd gesloopt. In die gevangenis werd uitvoering gegeven aan de ideeën van John Howard door gevangen niet alleen te straffen, maar ook te laten werken aan gedragsverandering. Je kunt hier de cellen zien en in andere ruimten is een klein museum gevestigd dat aandacht geeft aan de geschiedenis van de stad.
Kelso valt ons wat tegen, de folder suggereert meer dan wij kunnen ontdekken. We zullen het maar gooien op het regenachtige weer tijdens dit stadsbezoek. Het stadhuis spiegelt vandaag wel erg mooi in de glimmende straatstenen.
Van de abdij is niet veel meer over. Dat is erg jammer want het is één van de weinige kerkgebouwen in volledig romaanse stijl in Schotland. De abdij was een van de rijkste in deze grensstreek, dus het zal niet aan pracht en praal ontbroken hebben. In 1545 hebben Engelse troepen de abdij verwoest. Ook deze ruïne wordt omarmd door bouwhekken, dat is de derde al deze week! Extra jammer, want hier wordt geen entreeprijs geheven. Bij de andere abdijen moesten we een kaartje kopen. Het lijkt wel of met het aantreden van de regering Truss naast de economie ook ruïnes van abdijen op instorten staan.
Als het donker is, maken we een korte stadswandeling door Melrose. Aan veel gevels van gebouwen hangt feestverlichting, zo hebben we overdag gezien. We verheugen ons om die te zien branden; dat moet een sfeervol beeld oproepen. Groot is onze teleurstelling. Alleen de straatverlichting zorgt voor licht in de duisternis, maar die zorgt niet voor een sfeervol beeld. We gaan weer gauw terug naar de camping. Op de tennisbaan zien we iemand tennissen in een korte broek en in een shirt met korte mouwen. In de caravan is het gelukkig veel warmer dan buiten, waar het maar een winderige 9 graden is.
Morgen verlaten we Schotland en vervolgen we onze reis naar de omgeving van het Engelse York, een stad die veel schoons te bieden heeft.
Ger en Tineke op reis 2022-3 